όσο βρισκόμαστε στον δρόμο, το ταξίδι δεν τελειώνει
αλλάζουν μόνο οι σταθμοί..
ένας νέος σταθμός περισσότερο φιλικός είναι κι ο καινούριος 'χώρος' που θα φιλοξενεί στο εξής το ιστολόγιο.
τολμήστε και μπείτε για να τα πούμε αντάμα..
καλή αντάμωση ωρέ χαμόρια:
Αμβούργο 13 Ιουνίου του 1936. Καθέλκυση εκπαιδευτικού σκάφους. Ο August Landmesser στέκεται ανάμεσα σε ένα πλήθος υψωμένα χέρια που χαιρετούν ναζιστικά. Ο August Landmesser στέκεται βουβός, ασάλευτος μέσα στον φρενήρη ενθουσιασμό. Λίγες μέρες μετά θα συλληφθεί σύμφωνα με το ναζιστικό ρατσιστικό νόμο για «φυλετικό ατιμασμό» . Η γυναίκα του Ίρμα συνελήφθη το 1938 από την Γκεστάπο και ο Landmesser φυλακίστηκε στη φυλακή Fuhlsbüttel, ενώ οι δύο κόρες τους Ingrid και Ειρήνη χωρίστηκαν. Η Ingrid δόθηκε στη γιαγιά της για να τη μεγαλώσει και η Ειρήνη στάλθηκε αρχικά σε ορφανοτροφείο και αργότερα σε άλλες θετούς γονείς. Ο August Landmesser αποφυλακίστηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1941 και το Φεβρουάριο 1944 στάλθηκε στο μέτωπο (Bewährunsbataillon 999), η οποία ήταν μια ιδιαίτερα σκληρή μονάδα, για πολύ επικίνδυνες εργασίες, που αποτελούνταν από πρώην κρατούμενους και «ανεπιθύμητους», οι οποίοι είχαν φαινομενικά την ευκαιρία να αποδείξουν ότι ήταν, κατά τα πρότυπα των Ναζί, πατριώτες. Ήταν επίσης γνωστό ότι η πλειοψηφία των στρατιωτών της μονάδας αυτής δεν θα επιβίωναν. Εκεί O August Landmesser ανακηρύχτηκε αγνοούμενος και πιθανολογείται ότι σκοτώθηκε.
Ο August Landmesser δεν ήταν ένας 'τρελός' που δεν ήξερε τι έκανε, ούτε ένας αντιφρονούντας με την κλασσική έννοια του όρου. Ο August Landmesser ήταν ένας εργάτης. O August Landmesser γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1910, στο Moorrege (χωριό κοντά στο Αμβούργο. Έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος το 1931 προσδοκώντας ότι αυτή του η ενέργεια θα του επέτρεπε να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας. Πράγματι σε λίγο καιρό βρήκε μια θέση εργασίας, ως εργάτης στα ναυπηγεία Blohm + Voss shipyard στο Αμβούργο. Παρέμεινε ως μέλος του ναζιστικού κόμματος μέχρι το 1935, όταν παντρεύτηκε μία Εβραία (Ίρμα Έκλερ) και απέκτησε παιδιά μαζί της.
Ο August Landmesser στέκεται και παρατηρεί μέσα στο πλήθος με μια απέραντη μοναξιά, μόνος μέσα σε μια θάλασσα υψωμένα χέρια, χωρίς δισταγμό με ένα ανεξήγητο για πολλούς ψυχικό σθένος για το τί επιφέρει μια τέτοια κίνηση στην ναζιστική Γερμανία του 36'. Μόνος, σιωπηλός με μια ταπεινότητα που μόνο στους σχοινοβάτες ταιριάζει..
Δεν είναι η μεταμόρφωση των προσώπων που τρομάζει, η μεταβολή από τα αρχικά βλέμματα τρόμου μπροστά στον κίνδυνο πιθανής απόλυσης, η ανασφάλεια, η μείωση μισθού, ο φόβος που μετατρέπεται στην συνέχεια σε ανακούφιση. Οι λέξεις πίσω από τα δακρυσμένα χαμόγελα, ευτυχώς δεν με απολύουν ακόμη, δεν θα ενσωματωθώ στις λίστες των ανέργων, δεν θα γίνω ένα ακόμη στατιστικό νούμερο. Όχι δεν τρομάζουν όλα αυτά. Είναι γνώριμα από καιρό. Μπροστά στον τρόμο της απόλυσης φαίνονται τα πραγματικά πρόσωπα των ανθρώπων, αυτό που πραγματικά κουβαλάνε μέσα τους. Όμως όχι δεν τρομάζουν όλα αυτά. Αυτό που τρομάζει, που καθηλώνει είναι εκείνο το γαμημένο 'στην υγειά σου αφεντικό'. Εκείνη η σκηνή σαν από κάποιο εφιάλτη. ' ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη και η παρθένα με τον σατανά'. Η εξίσωση των ρόλων. Το γλεντοκόπι εργατών αφεντικών, αντάμα. Σαν εικόνα από ένα μέλλον δυστοπικό. Όλα αυτά που διακυβεύονταν μένουν έωλα, κενά.
Για μια στιγμή δεν υπάρχει η εργασιακή ανασφάλεια, τα κακά μαντάτα. Για μια στιγμή μέσα στα στενά χρονικά όρια της διαφήμισης υπάρχει η λύτρωση, εκείνο το πάλι καλά.
Κάν'την από την δουλειά.......ομαδικά. Το μότο μια νέας εποχής. Μιας εποχής που δεν υπάρχει αυτό που τόσα χρόνια ατσαλώνει συνειδήσεις, εκείνη η πιο βαθειά, η πιο κάθετη και ξεκάθαρη ρωγμή. Η ρωγμή της ταξικής συνείδησης.
Στην υγειά σου λοιπόν αφεντικό μέχρι την επόμενη φορά, που δεν θα υπάρχει ο ήλιος, η θάλασσα, τα ούζα. Τότε που το 'κάν'την από την δουλειά.......ομαδικά' θα μεταφράζεται σε συλλογικές λούφες μιας άγριας προλεταριακής γιορτής..
